اضطراب جدایی بزگسالان
اضطراب جدایی بزرگسالان اضطراب و ترس شدید و بیش از حدی است که فرد هنگام جدا شدن از یک یا بیشتر از یکی از عزیزان خود تجربه می کند. معمولاً این ترس شدید باعث ایجاد اختلال در زندگی فرد می شود. گاهی این افراد هنگام جدایی درد فیزیکی و همچنین خشم و ناامیدی را تجربه می کنند.
مطالب مرتبط : ناهماهنگی تربیتی بین والدین ، راهکارهایی برای اطرافیان فرد افسرده
افراد مبتلا به این نوع اضطراب ممکن است برای مدت طولانی زندگی عادی داشته و مشکل خاصی نداشته باشند.
معمولاً آنها تمرکز زیادی بر رفاه، سلامت و ایمنی عزیزان خود دارند و اغلب به نظر می رسد که بیش از حد نگران عزیزانشان هستند، اما تا زمانی که هیچ اتفاقی در رابطه با جدایی احتمالی رخ ندهد، مشکلی وجود ندارد ولی احتمال جدا شدن از عزیزانشان این اضطراب را تحریک می کند.
علائم اضطراب جدایی بزرگسالان چیست؟
بیشتر علائم و نشانههای بزرگسالان مبتلا به اضطراب جدایی، در اضطراب جدایی کودکان نیز رایج است و عبارتند از:
۱• پریشانی شدید هنگام جدا شدن از مراقب اصلی خود (در بزرگسالان: عزیزان)
بی میلی به انجام هر کاری که شامل جدا بودن از مراقب اصلی خود باشد
(در بزرگسالان: اجتناب از تنها ماندن در هر شرایطی)
۲• نگرانی دائمی از اینکه اتفاقی برای مراقب اصلی آنها بیفتد (در بزرگسالان: عزیزان)
۳• ناتوانی در به خواب رفتن بدون نزدیک بودن به مراقب اولیه.
(بزرگسالان نیز از این می ترسند که عزیزشان آنها را ترک کند یا به نحوی آسیب ببینند.)
۴• بزرگسالان همچنین وقتی از آنها خواسته می شود کاری را به تنهایی انجام دهند، ترس شدیدی را تجربه می کنند
از دیگر نشانه ها ، فرزندپروری سخت گیرانه است زیرا با کنترل شدید فرزند و وابسته کردن امیدوارند که آن ها را ترک نکنند
چگونه اضطراب جدایی بزگسالان ایجاد می شود؟
یک مؤلفه ارثی و یک مؤلفه یادگیری وجود دارد.
مؤلفه یادگیری: نحوه بزرگ شدن شخص ممکن است باعث ترس این فرد از جدایی شود. والدینی را تصور کنید که همیشه بیش از حد نگران سلامت و ایمنی فرزند خود هستند. این والدین در مورد خطرات احتمالی به کودک خود بسیار هشدار می دهند. این والدین نیز زمانی که فرزندشان نیاز به رفتن به یک فعالیت داشته باشد به او خواهند پیوست. به عبارت دیگر کودک یاد نمیگیرد که مستقل باشد.
کودک ناخودآگاه می آموزد که تنها بودن می تواند خطرناک و ترسناک باشد در نتیجه ممکن است زمانی که کودک در تنهایی موقعیت بدی را تجربه می کند دچار اضطراب جدایی شود.
مولفه ارثی: افرادی که خویشاوندان مبتلا به اختلالات اضطرابی دارند، در مقایسه با افرادی که خویشاوندان دارای اختلالات اضطرابی ندارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند.
اضطراب جدایی یک اختلال اضطرابی است. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد اضطراب جدایی بزرگسالان انجام نشده است، به احتمال زیاد یک جزء ارثی وجود دارد که تا حدی مسئول ایجاد اضطراب جدایی است.
چگونه می توان اضطراب جدایی بزگسالان را درمان کرد؟
مهم است که بفهمیم آیا اضطراب جدایی نتیجه یک رویداد آسیب زا است یا خیر. اگر اینطور است، بهتر است ابتدا آن آسیب را درمان کنید. پس از آن می توانید ببینید که هنوز چقدر از اضطراب جدایی باقی مانده است. سپس تعیین اینکه آیا مسائل یا اختلالات اضطرابی دیگری در حال حاضر وجود دارد یا خیر، مهم است.
خوشبختانه، مشاوره حرفه ای می تواند به فرد کمک کند بر اضطراب جدایی بزرگسالی غلبه کند. معمولاً هدف درمان کاهش علائم ناراحت کننده، بازگرداندن عملکرد و کمک به ایجاد روابط سالم است.
نگین زارعین
کارشناس ارشد روانشناسی